Hayatımdan Hüzünlü Bir Renk - Çanakkale Şehitliği

   

Yıl:1915; kanın gövdeyi götürdüğü yıllar.Attığım her adımda ayrı bir üzüntü,bastığım toprağın her karesinde aynı amacın farklı hikayeleri...

                                                          Şehitler Ölmez

   Dün kardeşlerimle beraber Çanakkale şehitlerini ziyaret ettik. O kadar etkilendim ki burada da
paylaşmak istedim.Gelincikleri bilir misiniz? Çanakkale yolunda ilerlerken her iki tarafımızda işte o kıpkırmızı gelincikler uzanıyordu..
Güneş yeni yeni doğarken o gelincikler aldı beni çocukluğuma kadar götürdü..
Küçük bir çocukken ben o gelincikleri toplar suyla beraber şişelere doldururdum. Bir kaç gün sonra da afiyetle içerdik.. Çocukluğumla beraber geride kalan o gelincik suyu, bugün her yerde çeşit çeşit satılan  meyve sularından yada onun benzeri içeceklerden daha lezzetli gelirdi bana..

Sanki dün bir zaman tünelinin içerisindeydim.. Önce çocukluğumdan kalan anılarıma parça parça 
baktım sonra Çanakkale'ye vardığımızda ise o tünel beni aldı çok daha gerilere götürdü..
Dün o topraklarda sargı yeri denen bir yeri ziyaret ettiğimizde ölmenin bile bazen ne kadar zor olabileceğini öğrendim..Biz biliriz ki, ölüme yaklaşan bir insana -şanslı bir insan demek daha doğru olur belki- bir yudum su vermek yada acılarını biraz olsun hafifletmeye çalışmak insanlığın gereklerindendir..

Ne yazık ki o cephe de savaşmış olan askerlerimizin hiç biri bu şansa sahip değillerdi..
Bahsettiğim bu yer yaralı askerlerin toplandığı yermiş. Bir gün yine burada askerlerimiz kendileri gibi yaralı düşman askeriyle beraber derman bulmaya uğraşırken bir top ateşiyle paramparça olmuşlar!!!
O gün o kanlı manzaraya şahit olan bir ağaç oracıkta şehit düşen askerlere olan saygısından büklüm büklüm olmuş.. O gün akan kan ki,ağaçların gövdelerinden bile fışkırmış.. Hatta anlatılanlara göre hala bile o ağaçlarda kan görülürmüş.. Bu hadise sadece beni değil  eminim bilen duyan herkesi çok etkilemiştir..

ALLAH tüm şehitlerimize rahmet eylesin..